Χανιά, Χανιά και ξανά Χανιά

Τα Χανιά αλλά και την Κρήτη γενικότερα, όσες φορές κι αν την επισκεφτώ, δεν την χορταίνω με τίποτα. Κάθε χρονιά θες να επισκεφτείς τα παλιά τα μέρη αλλά ανακαλύπτεις και καινούρια. Οπότε άστα να πάνε...

Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ όσες φορές κι αν περπατήσω στην Παλιά Πόλη δεν πρόκειται να βαρεθώ. Άσε που άλλο να βολτάρεις στην Παλιά Πόλη μέρα, άλλο βράδυ, άλλο την ώρα που χαράζει. Και ειλικρινά ΠΡΕΠΕΙ να το κάνεις και τις τρεις αυτές στιγμές του 24ώρου. Καταρχάς, πάντα μα πάντα το παλιό λιμάνι έχει ζωή και κόσμο. Εκτός από τη μόνιμη ζωντάνια άλλα δύο πράγματα παραμένουν σταθερά όποια ώρα της ημέρας κι αν πας: η ρακί και τα σουβλάκια (ΝΑΙ, με γιαούρτι! Γιατί είναι πεντανόστιμα!) Ομολογουμένως ταράχτηκα λίγο με το 2,50€/σουβλάκι αλλά έχω πάρα πολύ καιρό να φάω οπουδήποτε σουβλάκι οπότε δεν ξέρω που κυμαίνονται οι τιμές της αγοράς. Τουλάχιστον στα Χανιά είναι με γιαούρτι (ναι, ξέρω επαναλαμβάνομαι) και τεράστια. Οπότε ça vaut la peine.

Τις παρακάτω φωτογραφίες σίγουρα τις έχετε χιλιοδεί.
ΑΛΛΑ: οι συγκεκριμένες είναι τραβηγμένες από ΕΜΕΝΑ και όχι από κάποιο επαγγελματία φωτογράφο. Επίσης, επειδή ακριβώς είναι τραβηγμένες από εμένα δεν έχουν υποστεί ΚΑΜΙΑ ηλεκτρονική επεξεργασία για δύο βασικούς λόγους: 1) ΔΕΝ ΞΕΡΩ να το κάνω. 2) Θεωρώ δύο εντελώς διαφορετικούς τομείς την επεξεργασμένη φωτογραφία (ακόμη και αυτή που της έφτιαξες έστω και λίγο τα χρώματα και το φωτισμό) και την αυθεντική η οποία παρουσιάζεται έτσι ακριβώς όπως έχει τραβηχτεί, κι ας φαίνονται κεραίες τηλεόρασης μέσα στο πιο τέλειο τοπίο. Δεν ξέρω αν συμφωνείτε μαζί μου αλλά ούτως ή άλλως αυτό είναι μια τεράστια κουβέντα. Τέχνη πάντως τα θεωρώ και τα δύο αλλά τα διαχωρίζω. Πάει, ξέφυγα τελείως από το θέμα (και πού να δείτε και πιο κάτω). Εν πάση περιπτώσει, για τους παραπάνω λόγους θα υποστείτε για άλλη μια φορά στη ζωή σας τις παρακάτω φώτο.




Τώρα έφτασε η στιγμή να κάνω έναν εντελώς κούλό συσχετισμό: Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ιβίσκος το βιβλίο του Ίαν Λιδάκη, «Πέντε θάλασσες μακριά». (σελίδες: 416, τιμή: 17€.)


Έχει δηλαδή κυκλοφορήσει καιρό αλλά με τόσο φάρο Χανίων που έπεσε, εγώ τώρα έκανα το συσχετισμό και σας το παρουσιάζω.
(Κάθε φορά που κοιτάζω αυτές τις φωτογραφίες το μυαλό μου πάει στο εξώφυλλο του βιβλίου, ίσως γιατί το έχουμε πολυσυζητήσει το θέμα με κάτι φίλους). Δε θα σας κάνω copy paste το οπισθώφυλλο γιατί αυτό μπορείτε να το βρείτε οπουδήποτε. Απλά θα γράψω την προσωπική μου άποψη: οφείλω να ομολογήσω ότι στην αρχή βαρέθηκα λιγουλάκι. Μου είχε ξινίσει και λίγο το concept του Ελληνοαμερικάνου στην Κρήτη. Στη συνέχεια όμως παρασύρθηκα στις περιπέτειες του Ιδομενέα. Άλλωστε μόνο και μόνο λόγω του ονόματος του πρωταγωνιστή δε θα μπορούσα με τίποτα να το αφήσω στη μέση...Όσοι δεν ξέρετε και πολλά για την Κρήτη, μπορείτε διαβάζοντας αυτό το βιβλίο να μάθετε. Και όσοι ξέρετε ήδη αρκετά μπορείτε να αναπολήσετε. Εγώ όση ώρα διάβαζα τα γεγονότα που εξελίσσονται στο Θέρισο το μόνο που είχα στο μυαλό μου ήταν το μαγαζί του Αντάρτη. Ας περιέγραφε ο συγγραφέας άλλα μέρη, εμένα εκεί είχε κολλήσει το μυαλό μου, στον Αντάρτη και εκεί είχα πειστεί ότι εξελισσόταν η ιστορία. Ναι, το ξέρω. Είμαι κοιλιόδουλη. Αλλά στην Κρήτη και να μην είσαι κοιλιόδουλος, γίνεσαι.
Για να επανέλθω στο θέμα, αξίζει να διαβάσετε το βιβλίο μόνο και μόνο για το ένα δάκρυ (μπορεί και περισσότερα) που θα κυλήσει κάπου εκεί προς το τέλος του βιβλίου. Αν τελικά το διαβάσετε, στείλτε κανέναν σχόλιο να πείτε την άποψή σας.
Να σας πω και ένα μυστικό; Μέχρι 30/10 οι εκδόσεις Ιβίσκος δίνουν 5 αντίτυπα δωρεάν. Οπότε αν σας αρέσουν οι διαγωνισμοί σπέύσατε εδώ.