Το χαρούμενο φυστίκι

Το χαρούμενο φυστίκι, αν δεν το κάναμε χαρούμενο θα ήταν πολύ δυστυχισμένο.
Γιατί ήταν τόσο ερμητικά κλειστό που δεν θα κατέληγε ποτέ σε κάποιο στομάχι.
Η μοναδική ελπίδα για να καταλήξει φαγωμένο θα ήταν κάποιος να το συμπιέσει -σίγουρα με την βοήθεια κάποιου αντικειμένου- τόσο πολύ, που το κέλυφός του θα κατέληγε αναμφισβήτητα θρυμματισμένο στα σκουπίδια.

Εμείς (=εγώ + ο κούκος), αποφασίσαμε να μην το καταδικάσουμε σε αυτό το άδοξο τέλος. Και με 5 "πινελιές" το βαφτίσαμε "Το χαρούμενο φυστίκι" και το παραδώσαμε στην αθανασία.
Όλα αυτά έγιναν πριν πολύ πολύ καιρό...

Χτες, που αποφασίσαμε να τακτοποιήσουμε και να ξεσκονίσουμε τις βιβλιοθήκες (πράγμα το οποίο συμβαίνει ακόμη πιο σπάνια απ' ότι το να "βαφτίζουμε" φυστίκια) ανακαλύψαμε
"Το χαρούμενο φυστίκι στο Παρίσι". Το είχαμε παντελώς ξεχάσει ότι το είχαμε στείλει διακοπές εκεί πέρα εδώ και ένα χρόνο περίπου...

Ο αναμνηστικός πύργος του Άιφελ μπορεί να γίνει ΑΚΟΜΗ πιο κιτς. Στέκεται πάντω σε βάση με λαμπάκια τα οποία αναβοσβήνουν και εναλάσσονται χρωματικά από το πράσινο στο μπλε και από το μπλε στο κόκκινο. Ναι, I admit it. Τα λατρεύω αυτά τα κιτς αντικειμενάκια!

Υ.Γ. Τα βιβλία στο background της φωτογραφίας δεν είναι καθόλου τύχαια εκεί. Αυτά θέλουμε προωθήσουμε στην παρούσα φάση. =Ρ