Η σιωπή του ξερόχορτου

Φανταστείτε μια πολιτεία στην οποία οι άνθρωποι:

• να έχουν το δικαίωμα όταν κάπου περιμένουν ή όταν βαδίζουν, να κάνουν ό,τι χειρονομίες και κινήσεις θέλουν, ακόμα και να προχωρούν με την όπισθεν.
• να χορεύουν δημοσίως κατά μόνας, ακούοντας μουσική στα αιθέρια κύματα ή μη ακούοντας
• να ξαπλώνουν όπου θέλουν
• να κυκλοφορούν με το βρακί τους χωρίς να ξενίζεται κανείς
• να έχουν το δικαίωμα να μιλούν αυτόβουλα όλοι σε όλους
• να μην υπάρχει όριο ασημαντότητος, ευτέλειας, χαζομάρας σ' αυτές τις εξομολογήσεις
• να αφήνονται ελεύθεροι οι ήχοι του σώματος. Ακόμα και όταν φλερτάρουν και χωρίς γι' αυτό να χάνουν τη θελκτικότητά τους
• να φεύγουν από γιορτές συναντήσεις όποια στιγμή θέλουν χωρίς να παρεξηγούνται
• να ακυρώνουν τα ραντεβού τους την ύστατη ώρα χωρίς να αιτιολογούν
• να μπορούν οι ενήλικες να τρώνε παιδικά ζυμαρικά: αστράκι, πεπονάκι, μαλλιά του αγγέλου, κρέμες αραβοσίτου
• να λένε πανεύκολα δεν ξέρω ή μπορεί και να μην είναι έτσι
• να αρνούνται να μιλήσουν αν δεν θέλουν και επίσης να λένε όχι, χωρίς να απολογούνται
• να εγκαταλείπουν σχέδια, αρχινισμένα ή μισοτελειωμένα πράγματα, χωρίς ενοχές. Ακόμα και έρωτες με ένα απλό δεν θέλω
• να μονολογούν στο δρόμο ή να τραγουδούν στεντορείως χωρίς να τους λοξοκοιτάζει κανείς
• να αποχωρούν από τη ζωή με τη βοήθεια της κοινότητος και οι απολύτως υγιείς αν το επιθυμούσαν
• να λένε πάντα νομίζω για οτιδήποτε, ακόμα και για την ανατολή του ηλίου
• να έχουν το δικαίωμα να παραλογίζονται
  
  Η σιωπή του ξερόχορτου, Σ.Δημητρίου εκδ. Πατάκη
  
  

Τώρα σκεφτείτε πόσους ανθρώπους γνωρίζετε που εφαρμόζουν στη ζωή τους έστω και ένα πράγμα από τα παραπάνω.

Αγάπησα αυτό το βιβλίο γιατί η θεωρία του μου θύμισε πάρα πολλά από όσα γίνονται πράξη στο "Το κλειδί είναι κάτω από το γεράνι". Και σας το συστήνω ανεπιφάλακτα. Κι αν δεν σας αρέσει να μου το πείτε για να σταματήσω να σας κάνω παρέα!!