Επιτέλους αρχίζω να νιώθω ότι είμαι σε νησί!
Και σε αυτό, μεγάλο ρόλο παίζει η άφιξη της Ευτέρπης!Ευχαριστώ Κούκε μου που πέρασες μαζί της βουνά και θάλασσες για να μου τη φέρεις! Την καβαλάω (Περί ποδηλάτου ο λόγος! Δεν πρόκειται για καμιά φοράδα!) και πάμε μαζί βόλτες προς εξερεύνηση της Κέρκυρας! Όπου πάει δρόμος χωνόμαστε και εμείς να δούμε πού θα μας βγάλει!
Σήμερα πήγαμε βόλτα στο Μον ρεπό!
Και αν δεν το ζούσα δε θα συνειδητοποιούσα τον πόσο καιρό είχα να δω και να περπατήσω μέσα σε τόσο πράσινο!
Περπατούσα και μύριζα γύρω μου "πευκίλα", μυρωδιά που κόντευα να ξεχάσω! Για να μη μιλήσω για τα κουκουνάρια που έπιασα στα χέρια μου και συνειδητοποίησα ότι είχα να πιάσω κουκουνάρι πιθανότατα από τα Χριστούγεννα της παιδικής μου ηλικίας που τα μαζεύαμε για να τα βάψουμε με μπογιές και χρυσόσκονες και να τα στολίσουμε!
Άσε που από παντού ξεφύτρωναν μονοπατάκια που σε προκαλούσαν να τα εξερευνήσεις!
Τα πιο δύσβατα έβγαζαν στις πιο όμορφες παραλιούλες! Ολόδικές σου!
Οι βουτιές στη θάλασσα η πιο δυνατή υπενθύμιση ότι είσαι ζωντανός!
Στέκεσαι στην άκρη. Παίρνεις φόρα, τρέχεις, τρέχεις και φτάνοντας στο τέρμα απλά βουτάς:
Και ελάχιστες από τις σημερινές απολαυστικές μου στιγμές:
No comments:
Post a Comment