Η ντομάτα που κάνει την πάπια

Σήμερα, όπως και κάθε Σάββατο, πήγαμε στην λαϊκή της Καλλιδρομίου. Η λαϊκή της Καλλιδρομίου είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο στο οποίο θα κάνουμε αφιέρωμα σε κάποιο άλλο ποστ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δίνει μία άλλη διαφορετική χροιά στα Σάββατα, ειδικά όταν συνοδεύεται από τον κλασικό πλέον καφέ, τσιπουροκατανύξεις και άλλα ωραία ευτράπελα μέχρι να φτάσει η στιγμή που εμείς οι "Αταίριαστοι" θα συναντήσουμε το κισμέτ μας και θα αποσυρθούμε κοντά σε κάποιες θάλασσες...

Όσοι παρακολουθείτε ετούτο εδώ το blog με προσήλωση και μανία θα έχετε ήδη παρατηρήσει ότι έχουμε μία ιδιαίτερη αδυναμία στις ντομάτες (βλ. ΕΔΩ).

Σήμερα λοιπόν, ανάμεσα στις πολλές ντομάτες του Ναξιώτη ανακαλύψαμε ΤΗΝ ντομάτα. Την ντομάτα που δεν μπορείς να αντισταθείς και να μην την βάλεις στη σακούλα με τα ψώνια σου. Την ντομάτα που είναι σα να σου λέει: "θα με πάρεις σπίτι σου αλλά το αν τελικά θα με φας είναι άγνωστο". (Μην δίνετε και πολλή σημασία. Το ποστ αυτό το κάνω Σάββατο απόγευμα μετά τα προαναφερθέντα τσίπουρα).

Στην αρχή νομίσαμε ότι επρόκετιο απλά για μια ντομάτα με τσουλούφι.



Μόνο όταν την τοποθέτησα πάνω στο γραφείο κατάλαβα ότι πρόκειται για μια ντομάτα που κάνει την πάπια.