Tuesday, January 18, 2011

Αφού τα βλέμματα σκοτώνουν κι έχω πια πεθάνει

Ετούτο το τραγούδι μου το πρωτόμαθε ο φίλος Balidor.
Με το που μου το σύστησε το είχα στο repeat για καμιά βδομάδα.
Τώρα, ξεκαθαρίζοντας τα αρχεία του υπολογιστή έπεσα πάλι πάνω του και είναι ξανά στο repeat όση ώρα ανεβάζω παρουσιάσεις, ενημερώνω βιβλία, σιχτιρίζω τον υπολογιστή που έχει φουλάρει και σέρνεται και την μαύρη μου τύχη που ενώ θέλω τόσα πολλά ακόμη να κάνω είμαι ένα κινούμενο πτώμα, το οποίο ανά διαστήμα πετάγεται πάνω κι αρχίζει να κουνιέται στους ρυθμούς του τραγουδιού τραγουδώντας το.
Κι όσο κι αν μισώ τον Παυλίδη στα live τόσο μου αρέσει στα cd! =)

Το ποδήλατο
Στίχοι-Μουσικοί: Παύλος Παυλίδης

Σ' είδα μια μέρα να περνάς στο δρόμο μες στην πόλη
δίπλα στη στάση παγωμένοι περιμέναν όλοι
βάδιζα άσκοπα χωρίς να ξέρω που πηγαίνω
σαν κάποιος άνθρωπος που ο κόσμος θεωρεί χαμένο

Σ' είδα τυχαία να περνάς με το ποδήλατο σου
κοίταζες λες κι ο κόσμος φτιάχτηκε για να ειν' δικός σου
αφού τα βλέμματα σκοτώνουν κι έχω πια πεθάνει
μοιάζει ο παράδεισος με δρόμο που σε σένα φτάνει

Μοιάζει σα να 'ρθες από κάποιο ουρανό του νότου
σαν κάποιος άγγελος που έψαχνε το διάβολο του
Αφού ακόμη και ένας άγγελος λυπάται μόνος
μπορεί γι’ αυτό να σ’ έχει φέρει εδώ μπροστά μου ο δρόμος

Σ' είδα μια μέρα να περνάς με το ποδήλατο σου
κοίταζες λες κι ο κόσμος φτιάχτηκε για να ειν' δικός σου

No comments:

Post a Comment