Thursday, February 24, 2011

Μία απλή Καθημερινή στο Αστυνομικό Τμήμα

Χτες, στην Κολοκοτρώνη, έξω από το φροντιστήριο στων ισπανικών, μου κλέψανε την Ευτέρπη. Την Ευτέρπη που την υπεραγαπούσα, που την είχα 3 ολόκληρα χρόνια, που είχαμε οργώσει παρεούλα όλη την Αττική και την Κέρκυρα, που δεν με είχε προδώσει ποτέ και που μόλις είχε αλλάξει λάστιχα και κυριολεκτικά πετούσε…. =.(

Νόμιζα ότι καθαυτό το γεγονός ήταν το πιο ψυχοφθόρο. Όπως πάντα όμως γελάστηκα. Γιατί σήμερα πείστηκα να πάω στο Τ.Α. Ακροπόλεως να δηλώσω την κλοπή, μόνο και μόνο για να έχω τη δήλωση κλοπής ώστε να μπορέσω να το πάρω πίσω αν (λέμε τώρα) βρεθεί ποτέ.

Μόλις λοιπόν έφτασα, ανέβηκα στον τέταρτο με τα πόδια γιατί το ασανσέρ δεν λειτουργούσε. Αφού λοιπόν είχαν ανοίξει καλά καλά τα πνευμόνια από το ανέβασμα, μπαίνω σε ένα χώρο όπου δεν μπορούσες να πάρεις ανάσα από το ντουμάνι. Μόλις με είδαν έσβησαν τα τσιγάρα τους σε κάτι πλαστικά ποτήρια, λες και ήμουν εγώ ο μπάτσος. Μήπως κάτι δεν έχουν καταλάβει;

Κάπου εκεί ξεκίνησε το μαρτύριο. Δύο ανθρωπόμορφα δίποδα κάτω των 25 ετών (αν η ηλικία τους μετριέται σε ανθρώπινα έτη και όχι σε μονάδες μέτρησης ρύπων) καθόντουσαν σε δυο γραφεία. Κάθισα στο ένα να συμπληρώσω τα απαραίτητα χαρτιά ενώ στο γραφείο πίσω μου γινόταν ο μαύρος χαμός. Δεν έχει νόημα να περιγράψω αναλυτικά την όλη κατάσταση. Πίσω μου πάντως ήταν μια ξένη κοπέλα, μάλλον από την Αλβανία, που ομολογουμένως δεν μιλούσε και με τον καλύτερο τρόπο στο ανθρωπόμορφο. Αυτό που δεν μπορεί να συλλάβει ο εγκέφαλός μου είναι γιατί το ανθρωπόμορφο έπρεπε να αντιδράσει δεκαπέντε φορές χειρότερα από αυτήν. Ενώ δεν μπορούσα να βουλώσω τα αυτιά μου γιατί χρειαζόμουν τα χέρια μου για να γράψω ακούω τον τύπο να ουρλιάζει:

- Τι Σεπτέμβρης μωρή μαλακωωωωωω;;; Νοέμβρης ήταν μαλακισμένηηηη. Α στο διάολο μαλάκω. Με κάνεις τόση ώρα και ψάχνω! Θα σηκωθώ πάνω να σε σαπίσω στο ξύλο που με κάνεις και ψάχνω τόση ώρα.

Εκείνη την ώρα μπαίνει και ένα άλλο ανθρωπόμορφο στο γραφείο που άρχισε επίσης να την βρίζει και να της λέει:

- Ξεκουμπήσου μωρή από ‘δω μη σου δώσω μία και κατέβεις κουτρουβαλώντας τις σκάλες, και άλλα τέτοια ωραία.

Όση ώρα εγώ επεξεργαζόμουν το αν θα έπρεπε να φύγω τρέχοντας από κει μέσα, απέναντί μου καθόταν μία άλλη κοπέλα που τόση ώρα δεν είχε βγάλει μιλιά. Πρέπει να ήταν η μπατσίνα ή φίλη των μπάτσων. Δεν μπόρεσα να καταλάβω. Τότε το τρίτο ανθρωπόμορφο την ρώτησε γιατί κάθεται εκεί. Και αυτή δίνει την αποσβολωτική απάντηση:

- Παρακολουθώ εδώ πέρα. Έχει πολύ πλάκα. Και άρχισε να γελάει.

Εγώ, αντί να ξεράσω πάνω στα πόδια της, έβαλα τα κλάματα... Καλός μαλάκας και του λόγου μου.


4 comments:

  1. Για την αποκατάσταση της ιστορίας, η Ευτέρπη βρέθηκε την Κυριακή (4 μέρες μετά), στο Μοναστηράκι και επαναγοράστηκε έναντι 10€...

    ReplyDelete
  2. !!!!!!!!!! Για την Ευτέρπη χάρηκα. Και να την προσέχεις περισσότερο από δω και πέρα. Για όλα τα άλλα που δε θα προσποιηθώ ότι δεν ξέρω ότι συμβαίνουν θα μοιραστώ την αντίδρασή σου...

    ReplyDelete
  3. Για την αποκατάσταση της ιστορίας μπορείτε να διαβάσετε το παρακάτω άρθρο..
    http://www.metropolisnews.gr/?p=3445

    ReplyDelete