Προχτές, την ώρα που η αισθητικός ήταν σκυμμένη πάνω από το κεφάλι μου και δε σας λέω τι ακριβώς έκανε, για να μην εκτεθώ εντελώς, δημοσίως, μου μιλούσε για τη Δαμόκλειο Σπάθη!
Μου έλεγε λοιπόν, ότι ήξερε ότι ο Δαμοκλής ήταν υπηρέτης του τυράννου των Συρακουσών, αλλά δεν ήξερε πώς ακριβώς προέκυψε η φράση. Συνειδητοποίησα ότι όχι μόνο ΔΕΝ ήξερα τι είναι η Δαμόκλειος Σπάθη αλλά ούτε και αυτά τα λίγα που μου έλεγε η Μαρία δεν είχα κατά νου!
Ομολογουμένως, ένιωσα λιγάκι άσχημα.
Ιδού λοιπόν: (αντιγράφω από εδώ)
Ο Δαμοκλής ήταν υπηρέτης του τυράννου των Συρακουσών Διονυσίου.
Ο Διονύσιος, επειδή ο Δαμοκλής τον θαύμαζε πολύ και τον καλοτύχιζε για τη μεγάλη ευτυχία του να είναι τύραννος και να έχει τόσα πολλά αγαθά, του έδωσε την άδεια να δοκιμάσει για μια μέρα αυτήν την ευτυχία.
Πράγματι ντύθηκε τύραννος και κάθισε πάνω στο θρόνο απολαμβάνοντας όλες τις τιμές. Σηκώνοντας όμως για μια στιγμή τα μάτια του, είδε να κρέμεται από πάνω του, δεμένο με τρίχες από ουρά αλόγου, ένα σπαθί.
Κατατρομαγμένος ο Δαμοκλής απομακρύνθηκε απ' το θρόνο, εννοώντας πόσο αμφίβολη και γεμάτη αγωνία είναι η ευτυχία των τυράννων.
Από τότε επικράτησε να λέγεται η φράση "κρέμεται από πάνω του η Δαμόκλειος σπάθη", όταν θέλουμε να πούμε ότι ενυπάρχει κίνδυνος ή απειλή επάνω σε κάποιον.
Χέστηκε η φοράδα στο αλώνι θα μου πείτε.
Εχμμ.... όχι αν είσαι Άρχοντας ή Δαμοκλής...
Υπάρχει και μια άλλη λιγότερο γνωστή ιστορία η οποία για να μη χαθεί θα την αναφέρω εδώ:
ReplyDeleteυπήρχε ένας νέος, Έλλην, ο οποίος αφού τελείωσε τις σπουδές του στη Σχολή Αλχημιστών Αθηνών αποφάσισε για να διευρύνει γνώσεις και ορίζοντες να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο. Μετά από πολλά ταξίδια λοιπόν κατέληξε σε μία Βέλγικη πόλη με το όνομα Χάσσελτ, γνωστή για τους αλχημιστές της οι οποίοι προσπαθούσαν να μετουσιώσουν τη μπύρα σε χρυσάφι (δεν τα κατάφεραν ποτέ και απλά κατέληξαν να έχουν άπειρη μπύρα). Ο νέος αυτός λοιπόν, εν ονόματι Στάθης, προσπαθούσε να αλλάξει λίγο την αλχημεία, βάζοντας νέα συστατικά. Ήθελε να δοκιμάσει να μεταμορφώσει το χώμα σε χρυσάφι (ήταν λιγάκι πλεονέκτης, πράγματι) και έλεγε συνέχεια στους βοηθούς του DAMO CLEO το οποίο στην τότε βέλγικη διάλεκτο σήμαινε "δωσε μου πηλό". Ε, damo cleo, damo cleo όλη την ώρα, του βγήκε το παρατσούκλη DAMOCLEOS και έκτοτε είναι γνωστός ως ο DAMOCLEOS STATHIS ή Δαμόκλειος Στάθης στα ελληνικά.
Για να μαθαίνετε και τίποτα.