Τις Κυριακές που τα ρολά των μαγαζιών είναι κατεβασμένα
και ο κόσμος πολύ λιγότερος, είναι πολύ πιο εύκολο να παρατηρήσεις ότι αυτή η γειτονιά είναι γεμάτη χρώματα...
Το δε σοκ το παθαίνεις όταν συνειδητοποιήσεις την ησυχία που επικρατεί. Τα αμάξια που πηγαινοέρχονται είναι ελάχιστα, άπειρες θέσεις για παρκάρισμα, οι δρόμοι δεν είναι μποτιλιαρισμένοι και κορναρίσματα ακούγονται σπάνια...
Συναντάς φωτογραφιες που δεν καταλαβαίνει τι είναι και τι κάνουν εκεί:
κονωνικά μηνύματα:
(και αυτό κοινωνικό μήνυμα εμπεριέχει. Αν "διαβάσεις" πίσω από το σχέδιο, λέει: "πηδήξτε να σωθείτε)Βοξ και Ριβιέρα να περιμένουν να ανοίξει ο καιρός για να συνεχίσουν να γράφουν ιστορία και να μπαίνουν στους στίχους των τραγουδιών:
Και λες, την επόμενη Κυριακή αυτό θα ξανακάνω. Θέλω να περάσω περπατώντας από όλους τους δρόμους και τα δρομάκια. Όμως την άλλη Κυριακή κάτι τυχαίνει και τελικά αυτή την τόσο όμορφη βόλτα καταλήγεις να την κάνεις μια φορά το χρόνο...
την κυριακή αυτή έτυχε να κάνω την ίδια περίπου βόλτα... τι ησυχία, τι χρώματα, τι ηρεμία... αφίσσες με μηνύματα που σε κάνουν να χαμογελάς ικανοποιημένος, ευγνώμων, που κάποιος τα έγραψε αυτά (που θα ήθελες να έχεις γράψει κι εσύ)... τι ωραία που ήταν η βόλτα στα εξάρχεια χθες!
ReplyDeleteΚαι σκέφτομαι με νοσταλγία πως κάποτε πριν 3 δεκαετίες έμενα εκεί κάπου στην οδό Τοσίτσα και πήγαινα σινεμά στο VOX.
ReplyDeleteΠολύ όμορφο το "φωτορεπορταζ" σου. Με παρακίνησες να κάνω μια βόλτα στα παλιά μου λημέρια.
Να σαι καλά!!
Κάποια στιγμή θέλω να το κάνω αυτο...
ReplyDeleteέναν φωτοπερίπατο και μετά πόστ:
"Γιατί λατρεύω τα Εξάρχεια"
η πλατεία X-Files θα είναι πάντα στην καρδιά μας!
:)
Χαχ...
ReplyDeleteΕγώ κάποια στιγμή θέλω να το κάνω πιο συχνά αυτό...
Και πιο ήρεμα...