Friday, June 18, 2010

Ανιμισμός

Μιας και τα μικρά διαβολάκια που με περιτριγυρίζουν, αυξάνονται με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου, είπα ανάμεσα στον Βαλτάσαρ και τον Μαουντόλιβ να κάνω ένα διάλειμμα και να διαβάσω την Ψυχολογία του παιδιού.
Εκεί έμαθα τον "ανιμισμό*".
Και συνειδητοποίησα ότι εγώ, ακόμη σε αυτό το στάδιο ανάπτυξης έχω μείνει. Και ότι για να μην το έχω ξεπεράσει ακόμη, μάλλον σε αυτό θα παραμείνω κιόλας.
Τώρα αυτό είναι καλό ή κακό;

*Ανιμισμός: τρόπος σκέψης χαρακτηριστικός της συγκριτικής περιόδου (έξι πρώτα έτη) ο οποίος συνίσταται στην απόδοση στα αντικείμενα καταστάσεων ή συναισθημάτων που βιώνει το ίδιο το παιδί. Για παράδειγμα: "η καρέκλα με χτύπησε, είναι κακιά".

Υ.Γ. Το βιβλίο έχει τέλεια, τέλεια σκίτσα! =)
Υ.Γ. 2 Τα βιβλία που είναι links δεν ταιριάζουν πάρα πολύ με το εξώφυλλο του βιβλίου; =Ρ

4 comments:

  1. τώρα που το λες... ούτε εγώ την έχω ξεπεράσει αυτή τη φάση! (θα σου πω live τι εννοώ!)

    ReplyDelete
  2. Πολύ ενδιαφέρον. Το αστείο είναι ότι είχα την εντύπωση ότι ανιμισμός είναι "θρησκεία" που έχει σχέση με την θεοποίηση πνευμάτων (δέντρων, ποταμών κτλ.)Ίσως υπάρχει κάποια συγγένεια.
    Καλή μέρα εύχομαι.

    ReplyDelete
  3. Δεν έχεις άδικο. Στην ψυχολογία έχει αυτή την ερμηνεία.
    Γενικά, σύμφωνα με το λεξικό Τριανταφυλλίδη:

    ανιμισμός: 1.(φιλοσ.) θεωρία που υποστηρίζει πως η ψυχή (πνεύμα) είναι η αρχή της ζωής. 2. (θρησκειολ.) πρωτόγονη θρησκευτική πίστη στην ύπαρξη ψυχής μέσα σε όλα τα φυσικά όντα και φαινόμενα.

    ReplyDelete
  4. σημερα μολις ακουσα για τον ανιμισμο δηλαδη οτι τα παιδια εχουν την ταση να θεοποιουν ατομα οπως την -τον δασκαλα-ο τους!! ισχυει οντως αυτο.. στην ψυχολογια απο οτι ειδα στο διαδικτυο εχει αλλη εννοια οπως αυτη που αναφερατε παραπανω!

    ReplyDelete