“C’est l’histoire d’une société qui tombe. Pendant la chute, elle se repète sans cesse pour se rassurer, jusqu’ici tout va bien, jusqu’ici tout va bien. Mais l’importance, c’est pas la chute, c’est l’atterissage.”
Η ταινία ήταν χρόνια στη λίστα των ταινιών μου: "Να δω".
Την είδα σήμερα στο πάρκο της Ναυαρίνου.
Τέλειωσε πριν μισή ώρα αλλά δε μπορώ να σταματήσω να επαναλαμβάνω την τελευταία φράση. Νομίζω είναι ότι πιο επίκαιρο έχω ακούσει τον τελευταίο χρόνο...
Έτσι ακριβώς ζούμε: σε μια κοινωνία σε διαρκή πτώση. Όσο πέφτουμε, τόσο επαναλβάνουμε: ως εδώ, όλα πάνε καλά...Σημασία όμως δεν έχει η πτώση αλλά η πρόσκρουση.
Η οποία προβλέπεται όπως το τέλος της ταινίας: κάποιος από τους δύο θα πεθάνει. Ή...και οι δύο...
Η ταινία ήταν χρόνια στη λίστα των ταινιών μου: "Να δω".
Την είδα σήμερα στο πάρκο της Ναυαρίνου.
Τέλειωσε πριν μισή ώρα αλλά δε μπορώ να σταματήσω να επαναλαμβάνω την τελευταία φράση. Νομίζω είναι ότι πιο επίκαιρο έχω ακούσει τον τελευταίο χρόνο...
Έτσι ακριβώς ζούμε: σε μια κοινωνία σε διαρκή πτώση. Όσο πέφτουμε, τόσο επαναλβάνουμε: ως εδώ, όλα πάνε καλά...Σημασία όμως δεν έχει η πτώση αλλά η πρόσκρουση.
Η οποία προβλέπεται όπως το τέλος της ταινίας: κάποιος από τους δύο θα πεθάνει. Ή...και οι δύο...
Noted down :)
ReplyDelete