Ήταν σαν ο ουρανός να χόρευε, κάνοντας το δικό του πάρτι, με τους δικούς του καλεσμένους (και έχοντας φυσικά όλους εμάς χεσμένους). Τα δε σύννεφα, ελάχιστη φαντασία χρειαζόταν, για να τα δεις ως νησιά να κολυμπάνε μέσα στο δικό τους μπλε.
Περπατούσα ανάμεσα στις πολυκατοικίες των Εξαρχείων όταν, από κάποια ελάχιστα κενά, είδα να ξεμυτίζει ένα υπέροχο πορτοκαλοκόκκινο. Άρχισα να τρέχω προς το σπίτι για να προλάβω να ανέβω στην ταράτσα να δω την πρώτη εκπληκτική δύση του 2012!
Σούπερρρρρρρρρρ!!!!!!!!!!
ReplyDelete