Οι ιππότες της ασφάλτου και όχι μόνο...

3 σκατζόχοιροι
3 φίδια
1 ιγκουάνα
1 βάτραχος
1 νυφίτσα
1 σπουργίτι
3 μη αναγνωρίσιμα
2 σαύρες
5 ποντίκια

διανυθείσα απόσταση: 52 χλμ (από αυτά τα 52, από τα 20 είναι ζήτημα αν περνάνε συνολικά 30 αμάξια τη μέρα)
μέσο: το γνωστό. Η Ευτέρπη.

Όλα είναι δρόμος... τι δρόμος όμως...!

Βλέπετε αυτήν την τελευταία φωτογραφία; Βλέπετε τον ορίζοντα; Ε, εκεί είναι και η θάλασσα. Αν σας πως ότι εγώ μένω στο λιμάνι, δηλαδή δίπλα στη θάλασσα, χρειάζεται να γράψω κάτι παραπάνω για να σας περιγράψω τα ανηφορικά χιλιόμετρα που πέρασαν σήμερα κάτω από τα όμορφα ποδαράκια μου;;

Ένα είναι το μόνο σίγουρο: μερικές διαδρομές γίνονται once in a lifetime. Δηλαδή μονάχα όταν τις κάνεις για ΠΡΩΤΗ φορά, και επομένως, έχεις άγνοια για το τι θα συναντήσεις!! Άπαξ και το κάνεις μία φορά το σίγουρο είναι ότι την επόμενη θα επιλέξεις κάτι άλλο! (Μπορεί να πέσεις σε κάτι ακόμη χειρότερο, αλλά, είπαμε, δεν θα το γνωρίζεις προτού το ζήσεις!)!

Έφτασα λοιπόν, ύστερα από πολύ πολύ ανηφόρα, μέχρι το Σωκράκι, απ' όπου η θέα ήταν απίστευτη! Μόλις συνάντησα το χωριό έβγαλα μία κραυγή ενθουσιασμού γιατί δε μπορούσα να διανοηθώ ότι εκεί πάνω υπάρχει πολιτισμός! Ενθουσιάστηκα τόσο που ξέχασα να τραβήξω φωτογραφία! Κατέβηκα από την άλλη μεριά του βουνού όπου για άλλη μία φορά έζησα την κατηφόρα-απόλαυση: σταυροπόδι στην Ευτέρπη και να με πηγαίνει αυτή! Με έβγαλε σε μία παραλία που καθόλου δε με αποζημίωσε (Ύψος) αλλά τι να κάνουμε! Δε μπορείς να τα έχεις όλα! Συνάντησα πολλά και διάφορα:

Μη σκιάζεστε καλέ! Έχει πνεύσει τα λοίσθια προ πολλού! Αλλιώς ούτε εγώ θα το πλησίαζα!!
(όπως έμαθα εκ των υστέρων πρόκειται απλά για το δερματάκι του. Το φιδάκι θα αλωνίζει κάπου εκεί γύρω)

Πείσμα: -Όχι, εγώ ΔΕ θα πρασινήσω.

Αυτή η φωτογραφία, μόνο σε εμένα δίνει την εντύπωση ότι ο δρόμος τελειώνει εκεί ακριβώς;

Επιστροφή!