Γκρινιάρ!

Το ξέρω ότι κύριος Πασκάλ (εχμμμμ.... μήπως να τον βγάλω Πασκάλ;;;) δεν κρατήθηκε και σας τον παρουσίασε πρώτος αλλά τα καλύτερα ντοκουμέντα τα έχω ΕΓΩ!

Σήμερα λοιπόν κάτσαμε ήσυχοι για να κάνουμε το πρώτο μας φωτογραφικό πορτρέτο.

Πριν τα φωτογραφικά ντοκουμέντα παραθέτω λίγες σκέψεις του μικρού θεού του σπιτιού:

Αγαπητό ημερολόγιο,
Ακόμη προσπαθώ να εγκλιματιστώ στο καινούριο μου περιβάλλον. Η θάλασσα απ΄όπου με πήραν ήταν πολύ γοητευτική αλλά τώρα που χειμωνιάζει δε θα τα περνούσα και πολύ όμορφα. Να φανταστείτε πόσο ψαρωμένος είμαι ακόμη που δεν έχω ξεμυτίσει πέρα από τα όρια του σαλονιού. Μου πήρε τουλάχιστον 10 ώρες να κάνω κακά και δεν τρώω. Απλά τσιμπολογάω. Η αντιβίωση βέβαια που μου δίνουν, προληπτικά, είναι πολύ νόστιμη και την καταβροχθίζω με λαιμαργία. Επίσης κοιμάμαι άπειρες ώρες.
Αυτή η προσωρινή δυσκοιλιότητα με έκανε να συνειδητοποιήσω, μόλις από τον πρώτο μήνα της εφτάψυχης ζωής μου, το πόσο ηλίθιοι είναι οι άνθρωποι. Όλη τη μέρα μου έπιαναν το πόδι και έσκαβαν με αυτό την άμμο, λες και εγώ είμαι δεν είμαι γάτος και δεν ξέρω τι να κάνω άμα μου έρθει. Για να τους τρελάνω ακόμη περισσότερο, πήρα ένα χαλικάκι της άμμου και το έκανα παιχνίδι. Πρέπει να με πέρασαν για θεόχαζο που έπαιζα με την άμμο αντί να την έχω...χεσμένη! Επειτά, η ιδιοκτήτρια μου μαζί με μία άλλη χαζή, που απ' ότι κατάλαβα πρέπει να είναι πολύ καλή της φίλη, με βάλανε στην άμμο μου και κάθονταν πάνω από το κεφάλι μου κάνοντας: τσςςςςςςς. Αφού δεν τους έκανα το χατίρι να βγάλω ούτε μία σταγόνα, ούρλιαζαν μέσα στο αυτί μου: καααα-κα, κααααα-κα. Πω, πω! Τι χαζοί που είναι οι άνθρωποι! Κάπως έτσι θα κάνουν και στα μωρά τους, γι' αυτό βγαίνουν όλα με ψυχολογικά!