Σου στέλνω την καρδιά μου...

Συνεχίζοντας τις ανασκαφές, ανακάλυψα και το ποιήμα που με συνόδεψε σε όλη μου την εφηβεία και όχι μόνο...:



Σου στέλνω την καρδιά μου
και μου στέλνεις το αίμα σου
αλληλογραφούμε με ποιήματα
Κανείς δε θα καταλάβει τη γραφή μας
κανείς δε θα κλάψει μαζί μας

Όταν σου γράφω πως χάθηκε
εσύ μου γράφεις πως ήρθε
Μιλάμε και οι δυο μια δική μας γλώσσα
για το θάνατό μας το μακρινό
για τη νεότητά μας την παντοτινή

Σου στέλνω την καρδιά μου
και μου στέλνεις το αίμα σου
χωρίς λύπη, χωρίς πόνο, ούτε καν στεναγμό
Αλληλογραφούμε με χαμένα περιστέρια
με συλλογίζεσαι τις νύχτες να μιλώ με τους νεκρούς μου
σε σκέφτομαι να μετράς την ξενιτιά σου
έχουμε τον ίδιο καημό και την ίδια ελπίδα
και την ίδια αγάπη

Μη φοβάσαι για την καρδιά μου
και για το αίμα σου
ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΕΝΟΥΝ

Νίκος Καρύδης

Υ.Γ. Εδώ και 10 χρόνια το βιβλίο μου με τα ποιήματα του Καρύδη το έχει ο Δημήτρης. Μήπως είναι καιρός να μου το επιστρέψει; Συμπτωματικά γιορτάζει κιόλας σήμερα. Ή μήπως τίποτα δεν είναι απλή σύμπτωση;