Εκλογών συνέχεια, part II

Το καλό των εκλογών είναι ότι σε πηγαίνουν πίσω την παιδική σου ηλικία...
Πίσω στα θρανία...

Πόσοι άραγε να αλλάξαν τελευταία στιγμή την ψήφο τους, μόνο και μόνο επειδή φτάνοντας στο σχολείο-εκλογικό κέντρο να θυμήθηκαν μία περασμένη νεότητα και κατ' επεκτάση τις τότε επανστατικές πεποιθήσεις τους περί αλλαγής του κόσμου;*
Είμαι πολύ ρομαντική και η απάντηση κατά πάσα πιθανότητα είναι κανείς, ε;

Δεν πειράζει. Μια χαρά περνάω εγώ στο ρομαντικό κόσμο μου. Γιατί την ώρα που οι άλλοι χτυπιόντουσαν στα πάνελ, στα εκλογικά κέντρα και στα περίπτερα των κομμάτων, εγώ ταξίδευα συντροφιά με τον άνεμο.

Ξόδεψα 20 ώρες στο εκλογικό κέντρο ως γραμματέας του δικαστικού αντιπροσώπου.
Στο -ομολογουμένως ελάχιστο- κενό που είχα αυτές τις ώρες βρήκα στη
ντουλάπα-βιβλιοθήκη της τάξης το βιβλίο με τα παραμύθια της Γαλάτειας Γρηγοριάδου-Σουρέλη. Εννοείται ότι δε μπόρεσα να αντισταθώ και το πήρα στα χέρια μου.
Η συγγραφέας στο βιβλίο της διηγείται 3 παραμύθια που τα έγραψε λέξη λέξη, με το νι και με το σίγμα, σε πλατιά πλατανόφυλλα ο άνεμος.

"Ήρθε μια μέρα που λαγοκοιμόμουνα και μου άφησε τα πλατανόφυλλα στην ποδιά μου. Αν βρεθείς και εσύ πλάι σε ποτάμι, πάρε πλατανόφυλλα στα χέρια σου. Μπορεί να καταφέρεις να διαβάσεις πάνω τους ένα παραμύθι..."


Ήρθε λοιπόν ο καιρός να μάθετε ότι όταν μία χειμωνιάτικη μέρα οι ακτίνες του ήλιου σκάνε μύτη δεν το κάνουν για χάρη σας. Το κάνουν για να στεγνώσουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα μια γριά λευκή πουκαμίσα που την πλύναν και την απλώσαν. Αν δεν στεγνώσει γρήγορα κινδυνεύει να αρρωστήσει σοβαρά και ο ήλιος καθόλου δεν το θέλει αυτό... :)
Ήρθε επίσης ο καιρός να συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να ξαναρχίσουμε να διαβάζουμε παιδική λογοτεχνία. Κρύβει τόση φαντασία και εξυπνάδα, που σίγουρα σου φτιάχνει τη διαθέση. Ειδικά την ώρα που θλιβεροί αντιπρόσωποι κομμάτων ξεδιπλώνουν όλη τη (μαύρη) μαγεία του ρατσιστικού τους υποκόσμου... Ίσως να φταίει ότι στην παιδική τους ηλικία δε (τους) διάβαζαν τέτοια ωραία παραμύθια...


*"Τον κόσμο εμείς θα φέρουμε στα μέτρα μας, πριν να μας φέρει εκείνος στα δικά του". Καραμέλα το είχαμε κάνει σε θρανία, τσάντες και τετράδια μέχρι την πικρή συνειδητοποίηση ότι στα μέτρα σου δε μπορείς να φέρεις καλά καλά ούτε τα ίδια σου τα ρούχα.